Francesco Petrarca (1304-1374) is onbetwist een van de groten van de Europese literatuur. De enorme invloed die hij heeft uitgeoefend berust enerzijds op zijn brieven en traktaten in het Latijn, en anderzijds op zijn gedichten in het Italiaans. Op beide terreinen is hij de grondlegger van een stroming: zijn in het Latijn verwoorde levensbeschouwing staat aan de basis van het humanisme, zijn Italiaanse poëzie vormt het uitgangspunt voor het petrarkisme.
De 'Italiaanse' Petrarca is vooral bekend als de schepper van de Canzoniere. Deze sublieme verzameling uiterst gevoelige gedichten (vooral sonnetten, maar ook canzonen), die grotendeels betrekking hebben op zijn idealiserende liefde voor Laura, vormt het hoogtepunt van zijn veelzijdig oeuvre. Petrarca's liedboek heeft eeuwenlang gegolden als een toonbeeld van élégance, gratie en harmonie, als het verplichte model voor iedereen die verzen schreef, als het nec plus ultra op het gebied van de lyrische dichtkunst.
Frans van Dooren ontving in 1990 de Martinus Nijhoffprijs voor zijn vertalingen van Italiaanse klassieken en werd in 2003 geridderd tot Cavaliere all'Ordine al Merito della Republica Italiana. Hij vertaalde onder anderen Dante, Michelangelo, Leopardi, Machiavelli en Tasso.

"En heel vaak zijn de Nederlandse dichtregels, ondanks de veeleisendheid van het rijm, werkelijke vondsten." Kees Fens in de Volkskrant