Als de hulpverlener zijn eigen lichaamstaal verstaat en die van zijn cliënt, wordt het contact gemakkelijker en krijgt hulp meer kans. Dit boek is een leerboek voor deze taal. Hulpverlenen is voor een groot deel een verbale aangelegenheid, een kwestie van taal en communicatie. Hulpverleners worden geschoold in het voeren van gesprekken, in empathie, aandacht geven, concreetheid en confrontatie en zij leren gesprekken structureren. Woorden kunnen helpen, taal werkt genezend, maar er is meer. Er is ook de lichaamstaal van de hulpverlener en van de cliënt en die legt een zwaar gewicht in de schaal van de communicatie. Wie vaardig is in lichaamstaal, wie zijn eigen lichaamstaal kent en verkent en de betekenis ervan voor de hulpvrager doorziet en tevens de lichaamstaal van de hulpvrager verstaat, draagt goede bagage voor hulpverlening met zich mee. Communicatie is een combinatie van verbale- en non-verbale uitingen. Wetenschappers hebben diepgaand onderzoek gedaan naar dat non-verbale deel: hoe ontstaat dat gedrag, hoe ontwikkelt zich dat, hoe kan de hulpverlener uit gebaren en bewegingen belangrijke informatie putten, die een dieper inzicht geeft in datgene wat zich onderhuids afspeelt als de hulpverlener en de hulpvrager elkaar ontmoeten. Het boek is voor iedere hulpverlener bijzonder interessant omdat het behandelde non-verbale deel hem of haar kan helpen tot een belangrijk verbeterd contact met de hulpvrager te komen. Ook zorgmanagers kunnen er hun voordeel mee doen bij het voeren van functionerings- of slechtnieuws gesprekken, bij het voorzitten van een vergadering of werkbéspreking of bij het houden van een professionele presentatie. Tal van zorgmanagers, hoofdverpleegkundigen, specialisten, huisartsen en honderden extra muros werkenden in de gezondheidszorg werden reeds op deze non-verbale communicatietechnieken getraind en waren lovend over hun resultaten erna. Het blijkt een rijke ervaring om intermenselijk verkeer beter te kunnen beoordelen en te voorspellen en om menselijk gedrag beter te kunnen begrijpen.