Is een wassen beeld in Madame Tussaud echter dan een verschrompeld lijk dat in een glazen kistje ten toon gesteld wordt als de Heilige Clara in de kerk van Assissi? En hoe kijkt de moderne mens tv? Zijn de beelden 'echter dan echt' of wordt de zappende mens opgescheept met een gordijn van beelden die niemand meer werkelijk raken?

In Doorkijkjes neemt Piet Meeuse de lezer mee in zijn intieme gedachtengangen. Zijn geestigheid en fantasie maken het tot een meeslepend boek. Hij laat zich verrassen door zijn eigen soms onbevangen, soms erudiete blik op alles om hem heen. Zo schrijft hij over de lichtinval in de prachtige schilderijen van Pieter de Hooch; over Superbarrio, een gemaskerde held van mythische allure: over het kijken naar ruïnes: over dromen; over fotoalbums; over beeldenstormen en sterrenbeelden; over Giotto, Piranesi en Van Gogh; over het raadsel van de Sfinx; over Freud en Jung; over video; over spoi2; over brugwachters; over Holle Bolle Gijs en over de vraag: hoe zet je de tv uit?

Piet Meeuse (Goes, 1947) publiceerde De slang die in zijn staart bijt (1987) en De jacht op Proteus (1992), waarvoor hij de Busken Huetprijs ontving, en vertaalde werk van onder anderen Paul Valéry, Francis Ponge en Hermann Broch. In 1996 verscheen zijn fictiedebuut Schermutselingen en andere verhalen. Voor Doorkijkjes ontving Meeuse de Jan Greshoffprijs.

Over Schermutselingen:

'Leest dit rijke en vermakelijke boek.' De Morgen

'Heel verrassend... getuigt van het grootst mogelijke schrijfplezier... aanstekelijk en humoristisch.' Vrij Nederland

'Meeuse is een volleerd jongleur, een elegante evenwichtskunstenaar.' NRC Handelsblad

'Onweerstaanbaar... zeer geestig... subliem.' de Volkskrant

Over Doorkijkjes:

'Fascinerende, tot meedenken en tegenspraak aanzettende bladzijden... vele prachtige zinnen.' Cyrille Offermans, Vrij Nederland
'Ambitieus en veelomvattend... rijk en inspirerend.' Xandra Schutte, De Groene Amsterdammer

'Ongemeen helder, trefzeker. geslepen.' Lex Bohlmeijer, Trouw

'Prikkelend, inspirerend, vol leuke antwoorden op slimme vragen, vol leuke observaties. Zou het een televisieprogramma zijn, het zou een Nipkowschijf verdienen.' Theodor Holman, Het Parool