De ophefmakende zedenzaak-Dutroux liet in de zomer van 1996 België daveren op zijn grondvesten. Vol verbijstering, afschuw, angst en woede nam het land kennis van de verschrikkelijke dood van minstens vier ontvoerde meisjes. Een reeks dramatische ontknopingen volgde elkaar in snel tempo op. Met ongeloof ontdekten de Belgen dat justitie en politie met hun opsporings- en vervolgingswerk ongelooflijke blunders hadden gemaakt. Onderlinge samenwerking tussen de opsporingsdiensten ontbrak. Onbekwaamheid en corruptie op alle niveaus werd zichtbaar, tot de top toe. Hoe kon het zover komen? Waardoor bleven de Belgische justitie, politie en politiek bij herhaling in gebreke? In 'Meisjes verdwijnen niet zomaar' zoekt journalist Fred Vandenbussche antwoorden op deze vragen. Hij plaatst de zaak Dutroux tegen het decor van het afgeleefde, uitgeholde rechtssysteem van België. Hij laat de vertwijfeling zien waarmee het gerechtelijke en politieke establishment probeerden hun geloofwaardigheid te herste