Snippers van Leo Vroman

J. Greshoff in Het Vaderland: ‘De eerste afdeling is vooral boeiend door de vernietigende intelligentie, waarmede over het verschijnsel “het schrijven" geschreven wordt. De tweede afdeling ‘Ik’ bewijst al door zijn titel dat het hier om persoonlijker uitingen te doen is. Maar men moet niet verwachten dat de ik poedelnaakt op u, lezer, afstormt. Hij is in elk van deze stukjes volledig, met zijn rijkdom en zijn tegenstellingen aanwezig, maar hij verlangt (terecht) dat men moet zoeken om hem (wellicht) te vinden. De derde afdeling “De wereld" verschilt in wezen betrekkelijk weinig van “Ik’’. Alleen zien wij hier wat duidelijker Vromans volkomen natuurlijk, ietwat schuw maar toch onmiskenbaar humanisme, die heerlijke mensenliefde van de spotter, die spot uit verdriet over de onvolmaaktheid van alles dat hij liefheeft.

Ongewoon fraai zijn de vier “verhaal-essays’’ of “essay-verhalen”’ die het boek besluiten onder de titel van “Een lang vaarwel’. Het laatste daarvan “Niets” is een van de heerlijkste prozastukken uit onze letterkunde, een adembenemende openbaring, wonderlijk en toch vertrouwd, een climax en een synthese. […]

[Jer is, in geen velden of wegen, in binnen-, noch buitenland, iemand te bespeuren die in welk opzicht ook met Leo Vroman overeenkomst vertoont of vergelijkbaar is.”