Sinds een paar jaar schrijft Leo Vroman,tweeënnegentig jaar oud inmiddels,bijna dagelijks gedichten over de dood.Het zijn gedichten zonder angst ofwanhoop: op wetenschappelijke wijzebeschouwt hij het naderende einde,nieuwsgierig naar wat er komen gaat,áls er nog iets komen gaat. Nee, nog nietdood laat zich daarmee lezen als eenuiterst nuchter commentaar op hetBoekenweekthema van 2008.