Op een ochtend werd de eekhoorn wakker en was iedereen weg. De eekhoorn holde door het bos en riep: Waar zijn jullie? Maar er kwam geen antwoord. Hij werd heel verdrietig: Hij dacht aan de olifant, de karper, de krekel, de mus en vooral de mier. Mier dacht hij, mier... Ze moeten toch ergens zijn, dacht hij. Maar misschien waren zij wel nergens. In de warme wijze en hele wereld van Toon Tellegens dierenverhalen kan dit natuurlijk niet zo blijven. Alles en iedereen komt weer op zijn pootjes terecht. Zelfs de krekel, die zichzelf binnenstebuiten keert op zoek naar zijn gevoelens. En zeker de mier. De mier dacht aan de tijd, de zon, de lucht, de zomer, potten honing, verjaardagen, verdriet en de geur van den. Zou dat allemaal voorbijgaan? dacht hij. Of niets daarvan?