`Jannes was een olifant. Zijn vader was ook een olifant. En zijn moeder ook. Zij woonden in een huis aan een brede straat. Naast hen woonden allerlei verschillende olifanten: oude, jonge, grote, kleine, dikke, magere, aardige en boze olifanten.

Jannes stond vaak voor het raam om te kijken naar de auto's die voorbijreden, de vliegtuigen die overvlogen en de olifanten die langsfietsten of wachtten voor de brug die openging. Hij keek ook naar de olifanten in de bomen en op de dakgoten, die koerden, krasten, floten en tsjilpten. Soms zat er een op een schoorsteen, die luidkeels zong. Vooral `s avonds was dat, in de schemering, als de lucht donkerblauw was, met kleine rode wolken.'

Zilveren Griffel 1994

`De grootste kracht van Jannes schuilt in het aandoenlijke portret dat Tellegen schets van de relatie tussen moeder en zoon. Hij springt subtiel en onnadrukkelijk om met het stille verdriet dat de twee hebben om vader die, als kapitein op een schip, steeds lange tijd van huis is.' - Cornald Maas in de Volkskrant