VANDEN VII SLOTEN werd geschreven voor een claris : jonkvrouw Margareta van Meerbeke, Ruusbroecs geestelijke dochter, aan wie hij ook 'Een Spieghel der eeuwighersalicheit' toezond, en, zeer waarschijnlijk 'De VII trappen'. De persoon van de 'geadresseerde' verklaart ons gedeeltelijk onderwerp en inhoud, nl. Het dagelijks leven en werken van een slotzuster, aslook de heiliging van de gewone dagorde. Heiliging is voor Ruusbroec steeds de verwezenlijking van 's mensen wezenlijke opdracht : zijn eigen wezen tot vervulling brengen en zijn bestemming bereiken, dat is : als door God geschapen, geestelijk begaafd wezen, tot Gods beeld en gelijkenis gemaakt, naar God terug te keren in de schouwing der zaligheid. Uit het geheel spreekt de grote, eenvoudige goedheid van de Groendendaalse prior en zijn gave om in de gewoonste dingen ook het verhevenste voortdurend en als vanzelf mee te schouwen.