Het Masker

De bultige kop van het gedrocht glansde in het maanlicht. De gloeiend rode ogen leken dwars door Britt en Philip heen te kijken, terwijl de wrede, zwarte mond half open hing. Langzaam stapte het monster naar voren.
"Blijf van me af!" gilde Britt. Het monster slaakte een kreet. Het was een bloedstollend geluid.
Britt en Philip schreeuwden. "Genade!" smeekte Philip. Daar is het nu te laat voor!"zei het monster toonloos.

De Getikte Klok

Plotseling schoot er boven uit de klok een afgrijselijke vogel tevoorschijn. Hij begon meteen oorverdovend te krijsen en met zijn vleugels te slaan. Zijn kwaadaardige kop draaide heen en weer, tot zijn helblauwe ogen uiteindelijk op mij gericht bleven. ,,Hij moet mij hebben," schreeuwde ik angstig. ,,Doe iets!" ,,Bekijk het maar!" klonk de stem van Tara.