Valerie is zeven jaar als wordt ontdekt dat ze nierkanker heeft. Met spoed wordt ze opgenomen in het ziekenhuis en een van haar nieren wordt operatief verwijderd. Ze wordt bestraald. Tien maanden lang krijgt ze chemotherapie. Achttien jaar later kijkt Valerie terug op haar tijd als kankerpatiënt. Door de ogen van het kind van toen zien we de ondraaglijke taak van haar moeder om de haren van haar toch al kalende hoofd te knippen. De onmacht van haar vader. De ontelbare, pijnlijke prikken in haar hand. De misselijkheid. De afgedragen petjes. Het pesten op het schoolplein. Maar Een kikker in mijn buik gaat ook over de jaren daarna, over de angst voor terugkeer van de tumor, de mogelijke nawerkingen van de chemo en bestraling, over de problemen waar Valerie in haar puberteit tegenaan loopt. Een kikker in mijn buik is het aangrijpende, verrassend geestige en altijd hoopvolle relaas van een kind met kanker. Bovendien laat het zich lezen als een inspirerend eerbetoon aan de indrukwekkende wijze waarop Valerie haar leven als jonge vrouw weer op de rails krijgt.