‘Auw! Voor de zoveelste keer moet ik stoppen. Ongeduldig wrijf ik over mijn zere knie. Waarom gaat die hevige pijn maar niet weg? Langzaam vervolg ik mijn weg naar school. Opnieuw een gemene steek. “Doorlopen, niet aanstellen,” zeg ik streng tegen mezelf en probeer de pijn te verbijten.’ Op deze herfstdag in 1985 verandert het leven van de 11-jarige Lysette voorgoed. Ze blijkt een kwaadaardig kankergezwel in haar knie te hebben en komt voor een zware keus te staan: volledige amputatie van haar been of een zogeheten ‘omkeerplastiek’. Ze besluit tot het laatste en begint aan een lang en emotioneel behandeltraject. De rauwe gevoelens van angst en verdriet die ze daarbij ervaart zullen haar altijd als een schaduw blijven achtervolgen. Niettemin ontdekt ze ook over positieve veerkracht te beschikken die haar steeds weer door de donkerste perioden heen sleept. * Bij een omkeerplastiek wordt de knie en een deel van het bovenbeen geamputeerd, waarna het onderbeen omgekeerd – dus met de hiel naar voren – tegen het resterende bovenbeen wordt geplaatst. Zo kan de enkel de kniefunctie overnemen. Vervolgens wordt er een volledige beenprothese aangemeten.