Doorgaan, trouw doorgaan is de eis die het Leven aan ieder mens die de weg naar binnen heeft verkozen, stelt. Hoe vaak zijn er echter op die weg redenen om alle zoeken naar waarheid en zin maar op te geven en zich tevreden te stellen met wat de uiterlijke wereld biedt.

De weg naar het waarachtige Leven is een weg van vallen en opstaan, van gaan en keren, en onvermijdelijk komt er een punt waarop alle voortgaan bij voorbaat zinloos lijkt.

Wie zich op dit punt echter overgeeft aan onverschilligheid, verfbittering of zelfbeklag, blijkt een gevangene van eigen duisternis. Maar wie zich bezint op zijn onvermogen en onwetenheid stelt zich open voor het nog ongekende. Dan kan het gebeuren dat het verlangen naar waarachtig Leven zich formeert tot een stem. De Stem van het 'Altijd wel gewetene' . Het is deze Stem die in dit boekje de gestalte heeft aangenomen van Jophannes, de roepstem in de wildernis,

Het luisteren en het volgen van die Stem opent ongekende verten, want het is deze figuur die de mens confrontreert met zijn eigen onwaarachtigheden en hem brengt tot het punt aarop hij diep bewogen de majesteit van het waarachtige Leven herkent.