Uiteindelijk draait alles om zelfacceptatie. Blijven staan in het hier en nu. Na jaren geleefd te hebben in kille duisternis, met een weten zonder het onder ogen te mogen zien, schiet bij Ties de klep los. Hij blijkt een jongen te zijn, geboren en gevangen in een meisjeslichaam. Een lichaam dat niet bij hem past, waarmee hij zich niet kan verbinden en hij geen veiligheid kan vinden of geborgenheid kan ervaren. Altijd op de vlucht. Met alle moed die hij kan verzamelen reist hij op zoek naar het licht. Het is een reis om de man in hem eindelijk de rust en de ruimte te geven, om zijn plek in te mogen nemen. De reis waarbij het noodzakelijk blijkt om ook een fysieke transformatie te doorlopen. Maar het is met name een tocht op het sociaal-emotionele vlak. Ties neemt je in dit boek mee op zijn reis; de worstelingen met oude overlevingsstrategieën en giftige stemmen in zijn hoofd, de confrontaties met zijn traumatische verleden, de buitenwereld, het geloof en de maatschappij. Een reis vol angsten en verlangen om zichzelf te mogen zijn.