Petra Jorissen beschrijft in deze autofictie hoe het is om een handicap te hebben.

Erg hè! – Rolstoelvrouw Julia hoort die verzuchting al zolang ze leeft. Achter haar rug om natuurlijk. Ze verblijft maanden in een revalidatiecentrum tussen ‘verse dwarslaesie’, ofwel mensen met een beschadigd ruggenmerg. Saai is het nooit, dat samenleven met ‘erg in soorten en maten’. Alleen al de verschillen in leeftijd, kleur en achtergrond maken van de afdeling waar ze is opgenomen een mini-samenleving. Nog net ietsje gekker ook. Een waarin het niet altijd gemakkelijk toeven is. Maar altijd is er leven achter de handicap. Voor de een is zo’n centrum een smeerkuil ter reparatie van kapotte onderdelen, voor de ander een wellnesscenter, gericht op de totale mens. Is het wel zo erg, rijden in plaats van lopen? Zit de grootste handicap werkelijk in een gebroken rug?