Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog was het landschap langs de frontlijn omgevormd tot een grote woestenij. Na de oorlog kwam de bevolking terug en wachtte hen de enorme uitdaging om de regio opnieuw op te bouwen en bewoonbaar te maken. Op dat moment werden de sporen van de oorlog weggevaagd en werden ze een deel van het archeologische bodemarchief. Overal in de Westhoek sluimeren in de bodem, nauwelijks 30 centimeter diep en onzichtbaar voor het blote oog, de archeologische resten van de oorlog. Dit boek, het eerste in zijn soort, brengt inzichten en resultaten van ruim tien jaar archeologie van de Eerste Wereldoorlog in België samen. In heldere tekstbijdragen wordt ingegaan op talrijke spectaculaire bodemvondsten die het resultaat zijn van meer dan 150 opgravingen in de frontregio en wordt de rol van het landschap als laatste getuige van de oorlog belicht. Deze materiële overblijfselen uit militaire kampen, hospitalen en loopgraven tonen het dagelijkse leven aan het front en vertellen ook het persoonlijke verhaal