Stel dat Paul van Ostaijen, Hendrik Marsman, Willem Elsschot, Jacques Bloem en Jan van Nijlen onvrijwillig gestorven waren, omgekomen in een kamp, in een burgeroorlog gevallen, voor een vuurpeloton gezet. En dat zijn dan nog maar vijf van de grote dichters uit de twintigste eeuw. In de Oekraïense literatuur kwam ongeveer twee derde van de mensen die in 1930 publiceerden in de tien jaar erna aan een door anderen bepaald eind. Terwijl er juist van een grote bloei sprake was in de Oekraïense dichtkunst. U vindt hier het werk van drieëntwintig van hen, met een of meer gedichten en een portretje in woord en beeld. Neem kennis van de 'Doodgeschoten Renaissance'. Nota bene: de trigger van het boek was een plaquette bij de ingang van het gymnasium van Hermanivka, ter nagedachtenis aan de plaatselijke dichter Andriy Mychajljoek (1911-1937). Hij opent dan ook de galerij van onvrijwillig gestorven dichters...