Ad van Buuren vertelt op prettige wijze de geschiedenis van het VOC-Fregat 'Ter Goes'.
Angst bij regering en volk; angst voor onbekende bedreiging en angst voor chaos en nog onbekende slachtoffers van een gevreesd conflict dat alleen maar dreigt vanwege internationale jaloezie en het wereldwijde koloniale bezit, wat enorme bedragen opbrengt via de handel. Die handel en ook die saamhorigheid van en door de bevolking van de Hollandse lage landen en hun eigen Vereenigde Oost-Indische Compagnie was kenmerkend voor de situatie in de, door oorlogen bedreigde samenleving. Holland overheerste niet alleen de wereldzeeën en haar koloniën, maar ook de internationale politiek. Zo was de nationale situatie in de Gouden Eeuw, de eeuw waarin het middelpunt van deze novelle existeert.
Bezorgd tot in het bot voor spionage, voor ondermijnende ondergrondse activiteiten van de vijand in Holland, brachten de autoriteiten er toe, de versterking van haar nationale vloot die zich ophield in haar Noordelijke wateren, ter aaneensluiting en versterking van haar slagkracht en ook de uitbreiding van een oorlogsvloot. Er werd ook de VOC verzocht om schepen ter beschikking te stellen, met bemanning en equipage mee te helpen die versterking te realiseren en mee te helpen het vaderland van een (vermoedelijke) ondergang te redden. Engeland en Frankrijk en de stedelijke agglomeraties Munster en Keulen waren de vijanden die op de loer lagen…… Versterking sturen, maar dan niet via de open Noordzee; om ontdekking van die hulp te voorkomen werd een proef ingesteld voor een binnenlandse route voor een probeersel: de sluipgang door Holland van het VOC-fregat de ‘Ter Goes’ naar de noordelijke wateren en sabotage op deze onderneming te voorkomen.