In een reeks autobiografische verhalen beschrijft Neel Doff het straatarme leven als jong meisje in het 19de eeuwse Amsterdam. Noodgedwongen verdient ze de kost als prostituee. Later is ze schildersmodel en verkeert in artistieke kringen. Door een gunstig huwelijk komt ze tot rijkdom, maar het verleden blijft haar achtervolgen.

Vijftig jaar bleef het werk van Neel Doff (die in het Frans schreef) in Nederland onbekend: er was geen belangstelling om te horen over de harde werkelijkheid. Pas in de jaren zeventig kwam de roem. Keetje Tippel werd verfilmd en in vele talen gepubliceerd.

Neel Doff was 51 toen ze haar herinneringen op papier begon te zetten. Ze schreef daar zelf over: 'Ik nam een potlood en stukjes papier, ik begon te schrijven en alles kwam er in één ruk uit, zelfs zonder doorhalingen.'

Doffs herontdekker en vertaler van destijds, Wim Zaal, heeft het boek voor deze uitgave geheel opnieuw in het Nederlands overgebracht en tevens van een nieuw nawoord voorzien.