Neel Doff (1858-1942) groeide als pauperskind in de zwartste ellende op: eerst in Amsterdam, later in Antwerpen en Brussel. Na het vroege overlijden van haar man bleef zij achter als jonge weduwe in goeden doen. Zij hertrouwde met een Antwerps advocaat en pas in 1909 begon zij te schrijven. In Keetje Tippel beschrijft ze haar eigen jeugdherinneringen en haar leven als straathoer en maintenée. Een navrante roman, die door de naïeve openhartigheid van Neel Doff tevens bijzonder aandoenlijk is.