Mijn pappie kwam uit een architectenfamilie en was zelf ook architect. Hij had zijn eigen architectenbureau. Als jong meisje zag ik dat mijn pappie tabletten moest slikken. Pas later besefte ik dat dat was om hem beter te laten voelen, om zo de depressiviteit de baas te worden.

Een van mijn prachtige vier kinderen kreeg depressieve gevoelens. Het bleek later dat dit is doorgegeven door mijn pappie. Mijn pappie slikte medicijnen tegen de depressiviteit en begon met drinken. Hij nam mij altijd mee als hij op pad ging en mijn mammie zei dan altijd tegen mij ”jij bent zijn beschermengel” .

Mijn pappie heeft zich van het leven beroofd in 1974 in de leeftijd van 51 jaar.

Met deze gedichtenbundel hoop ik een ieder te bereiken die worstelt met depressiviteit of zich door het lezen van deze gedichten voor kan stellen hoe het is en voelt om depressief te zijn of depressieve gevoelens te hebben.