In deze dichtbundel poogt Iris haar denken te vangen die opbloeit in eenzaamheid. De liefde, volwassen worden, zelfacceptatie en verlies vinden altijd hun weg door de stilte heen.

Ieder mens komt in het leven momenten tegen van eenzaamheid. Ik besloot op een dag mijn eenzaamheid een naam te geven in de hoop hen hierdoor als iets waardevols te kunnen beschouwen. Ik noemde hen Lavendel. Lavendel kan ieder moment opduiken. Zowel in gezelschap als alleen 's avonds op de bank. In de bundel vind je gedichten geschreven over of in eenzaamheid. Ze nemen je mee dagdroom na dagdroom. De liefde, volwassen worden, zelfacceptatie, verlies, herinneringen, fantasieën en zelfs de kleur die achter de wolken schuilt vinden altijd hun weg door de stilte heen de inkt in.