Zijn vriendin krijgt de diagnose van een zeldzame vorm van longkanker. Ondanks alle pijn en verdriet wil zij doorleven en vooral béleven. Zij laat zich rijden, schakelt iedereen in en begint met het mozaïeken van een bankje op het plein samen met buurtbewoners. Dankzij kankerremmende pillen is er hoop en kwaliteit van leven, maar de onzekerheid blijft en zij overlijdt na vier intense jaren. Hij blikt terug. Herinneringen blijven. Wat maakt haar zo bijzonder dat zij zelfs bij haar einde mensen wil verbinden? Hij neemt waar en is gegroeid in zijn rol als mantelzorger. Met dit verhaal deelt hij zijn persoonlijke ontwikkeling.