Toen ik voor het eerst een collage van Arthur Slenk onder ogen kreeg, dacht ik aan Gustave Flaubert, niet aan de schrijver van literatuur maar aan de kunstenaar van het handschrift.

Ook als ik geen woord Frans had kunnen lezen, niet geweten wie Flaubert was, zou ik bekoord zijn geraakt door dit abstracte, geheimzinnige lijnenwerk.

Zo is het met de collages van Arthur Slenk: abstract, geheimzinnig, bekoorlijk. Valt bekoorlijk in factoren te ontbinden? Natuurlijk, zoals bij het bekoorlijke in een landschap, het gezicht van een kind. Bekoorlijk is, zoals schoonheid voor iedereen anders.