Het lijkt haast onmogelijk dat niemand eerder opmerkte dat de jaren zich opstapelen en dwingen tot hoogtevrees. Wij balanceren op een dunne muur, leren een evenwicht tussen wat ooit en wat nooit. Onze eerste ontmoeting rust op de bodem we durven niet naar beneden te kijken. Tijd maakt onontkomelijk. Daar laat deze bundel geen twijfel over bestaan. Uren krijgen vorm achter hoeken in hoofden, dagen worden in partjes gesneden en herinneringen dwarrelen door elkaar of worden weggekrabd. De gedichten stromen van een wij naar een ik naar een jij terug naar een wij, een duizelingwekkende cirkel van verbinden en verbreken. Het nodige breken is een gevoelsmatige relativiteitstheorie en een verkenning van buigzaamheid. Vallen, scheuren of stutten: welke beweging verbindt het heden met het verleden en de toekomst? Hoe kunnen we onszelf een houding in de tijd geven? Sara Eelen (1994) ziet poëzie in alles. Ze legt dit vast in film, foto, audio en tekst. Haar werk werd onder andere gepubliceerd in Het Liegend Konijn, Hard//Hoofd, Deus Ex Machina, Kluger Hans en Papieren Helden. Haar gedichten werden bekroond bij Frappant TXT, de Babylon Interuniversitaire Literaire Prijs en de Poëzieprijs Stad Harelbeke. Sara is een van de drijvende krachten achter de Klimaatdichters en Hart boven Hard. Het nodige breken is haar debuut. ‘Een zinnelijk vlechtwerk vol herinneringen, nakend afscheid en verlangen naar een ‘navelwaarts’ begin. Wat een voldragen debuut!’ – Maud Vanhauwaert