De misvatting dat karateka altijd met ʻlege handenʼ vochten, of zoudenbehoren te vechten, is een wetenschappelijk achterhaalde illusie. Karateen kobudo zijn als broer en zus altijd al onafscheidelijk geweest. In zijnnieuwste, rijkelijk geïllustreerde uitgave; Kobudo, wapenkunsten vanRyukyu en Japan, schrijft auteur Patrick Baas over zijn kennis, ervaringenen bevindingen in zowel het Ryukyu kobudo als het Koryu Nipponkobudo. De historische wapens van boeren, vissers, samoerai- enninja-krijgers worden in zowel hun vroegere context als in de modernehedendaagse maatschappij belicht en besproken. Er wordt uitvoerig ingegaanop het essentiële en onmiskenbare belang van een goede nontraditionelewapentraining. Een training die iedere beoefenaar van karate,kung-fu of pencak silat - naast het zelfverdedigingsaspect an sich- op alle mogelijke manieren ten goede zal komen. Zo verkleinen volgensde auteur wapentrainingen de angstgevoelens, versterken zij hetalertheidsniveau, verhogen zij de pijngrens en verbeteren zij inzichtenop zowel technisch als tactisch vlak. Er wordt weleens gezegd dat eenwapen een verlengstuk is van het lichaam, maar feitelijk gezien ligt eentraining in kobudo in het verlengde van iedere serieuze karatetraining.