Het is bijna niet voor te stellen dat een Catalaanse reiziger in de hoge middeleeuwen bij het bezoeken van een plattelandskerk in Noorwegen geen enkele moeite zou hebben gehad om de misviering bij te wonen en te begrijpen. De liturgie en aankleding van het altaar waren in heel West-Europa gelijk. Er was in de periode 1100-1350 een opvallende religieuze en culturele eenheid in heel West-Europa. Dit kan worden geïllustreerd aan de hand van de middeleeuwse kerkelijke kunst. De altaardecoraties uit de twaalfde tot veertiende eeuw zijn echter zeer ongelijk over Europa verdeeld. Alleen in het noorden en zuiden zijn deze vroege stukken nog in ongekende rijkdom bewaard gebleven. Aangezien er geen directe verbinding tussen Noorwegen en Catalonië bestond, bestaat het vermoeden dat vergelijkbare kunstvormen met bijbehorende beeldtaal ook in alle tussengelegen landen van West-Europa hebben bestaan. Dit rijkgeïllustreerde boek, dat verschijnt bij de gelijknamige tentoonstelling, toont aan dat heel West-Europa in de middeleeuwen putte uit een gedeeld arsenaal van geloofsvoorstellingen en -overtuigingen, uitdrukkingsvormen en symbolen. Er was een gedeelde Europese beeldtaal in het gebied rondom de Noordzee door een groeiende eenwording van Europa, die hand in hand ging met de verspreiding van het christendom over het gehele continent.