Frans Kurstjens was actief in Afghanistan als humanistisch raadsman en fotograaf in de jaren 2005 t/m 2008. Tijdens en na de missies vocht hij voor de geestelijke gezondheid van zijn mannen en die van hemzelf, met zijn camera als ooggetuige. In Mijn groene pak vertelt hij zijn verhaal en over de prijs die hij betaalde... Als humanistisch raadsman maakte Frans Kurstjens foto’s op momenten en plekken waar geen andere fotograaf ooit zal komen. Vanuit zijn bijzondere positie binnen het legerapparaat reflecteert Kurstjens voortdurend op alles wat hij ziet en meemaakt. Tijdens, maar vooral na de missie komt hij in een verraderlijk web van morele vragen, herinneringen en zelfbedrog terecht. Wat kun je over wat daar gebeurd is met zekerheid weten? Zijn ervaringen blijken vertroebeld door trauma’s en verhalen van collega’s. Het bewuste en onbewuste zelfbedrog dat Frans gebruikt om normaal te blijven functioneren blijkt tevergeefs. Lange tijd wordt aangenomen dat hij aan PTSS lijdt. Jaren later hoort hij over ‘moral injury’. Hij herkent alle symptomen. In tegenstelling tot andere Afghanistanboeken die zijn verschenen is dit niet alleen herkenbaar voor oud-militairen en hun naasten, maar juist voor de grote groep thuisblijvers. Het thema is universeel en interessant voor eenieder die zich bewust is van zijn eigen rol in een groter geheel. De ‘achteloze’ Nederlander, voor wie het nieuws over de missie slechts een krantenartikel op pagina 2 bleef, krijgt de verhalen dit keer van dichtbij mee: persoonlijk, ontdaan van elk heroïsch, politiek of sensatiebelust laagje. Eerlijk, open, kwetsbaar en schaamteloos.