Op 6 maart 2000 breekt een mediastorm los in Vlaanderen. In een instelling voor mentaal gehandicapten, het MPI Tordale in Torhout, is er sprake van seksueel misbruik, aanrandingen en verkrachtingen. Er is een klacht ingediend tegen de vroegere directeur, broeder Roger Huyghe. Wat volgt, is een dijkbreuk die niet meer te dichten valt: een gerechtelijk onderzoekt dat rammelt, een strafdossier vol hiaten en gissingen maar zonder bewijzen, een vonnis dat gebaseerd is op vooringenomenheid en vooroordelen, niet op een eerlijke rechtsgang. Roger Huyghe wordt uiteindelijk veroordeeld tot tien jaar cel. In de zomer van 2010 is hij vrijgekomen. Hij heeft zij onschuld altijd staande gehouden. In 'Schuldig tot het tegendeel bewezen is' reconstrueert hij, samen met onderzoeksjournalist René De Witte, het dossier. Nu tien jaar later zit hij nog met dezelfde vragen als bij zijn aanhouding. Wat is de zin geweest van deze nachtmerrie? Hoe is dit ooit kunnen gebeuren? Hoe is het is het mogelijk dat een rechtssysteem anno 2000 zo willekeurig te werk gaat? Zoeken speurders niet liever een ader dan de waarheid? Waar begint de massahysterie en waar eindigt elke realiteitszin? Waar is de onpartijdigheid van Vrouwen Justitie gebleven?