Tijd is niet te stoppen, volgt gestaag zijn weg, maakt van het 'nu' al onmiddellijk het 'voorbije', tot ik mijn schaduw vergroot, mijn pijnlijk verlangen naar vroeger plaats maakt voor hoop in morgen, waar vergankelijkheid troost wordt, verleden en heden een eenheid vormen vol gelijkenis, de bouwstenen voor een later.