Later is vroeger verdwenen.
Of nee, vroeger is later,
nee, vroeger is nu alweer weg,
terwijl later veel eerder
dan vroeger zal verdwijnen.
En vroeger dacht ik: later wordt het leuk,
maar later denk: vroeger was het leuker,
alleen wist ik dat vroeger over later nog niet.
En dat is 't leuke van later, dat je weet
dat je vroeger nog niet wist wat je later zou weten,
terwijl je later, veel later, nou juist alles weer vergeet
wat je wist over vroeger, nu, en zelfs later, en zelfs
dat er ooit eens iets ander dan heden is geweest.
Op 24 augustus 2007 is Marion Bloem 55 geworden. Dat was aanleiding voor een publicatie van een selectie van haar persoonlijke gedichten en schilderijen.
In de kamer van mijn vroeger is een zin uit een van Bloem's gedichten over haar Indische oma.
In deze bundel vinden we ook poëzie over o.a. haar vader, over moederschap, haar eigen grootmoederschap en haar elatie met haar echtgenoot, die een aantal jaren geleden geconfronteerd werd met prostaatkanker.
Persoonijke gebeurtenissen zoals ernstige ziektes in de familie verwerkte zij middels gedichten en schilderijen. Krassen, vegen, streken, letters, cijfers, punten en komma's over voorbij en verder...