Eddy (Everhardus Antonius) Wegman (17 februari 1918 - 12 mei 1998) werd geboren in Doetinchem. In zijn jonge jaren was hij een fanatiek bokser en wielrenner. In de oorlog heeft hij als lid van de Knokploeg van Johannes Post vele levens gered. Hiervoor is hij na de oorlog meerdere malen onderscheiden. Wegman vertrok in september 1945 naar Curaçao, waar hem een baan was aangeboden bij de Shell, als hoofd van de Dienst Magazijnen. In 1947 volgde zijn vrouw Gé Reudink en in 1948 en 1951 werden hun twee kinderen Marjon en Eddy jr. geboren. Op Curaçao wijdde hij zijn spaarzame vrije tijd voor een groot deel aan zijn nieuwe passie: de fotografie. Als fotograaf won hij op bijzondere wijze het vertrouwen van de lokale bevolking, wat duidelijk blijkt uit de krachtige portretten die hij gedurende zijn verblijf op Curaçao (1945-1963) maakte. Het opmerkelijke is dat juist in die tijd de bevolking niet gefotografeerd wilde worden vanwege 'het boze oog', de lens van de camera die je je ziel kon afpakken. De collectie negatieven die hij ons heeft nagelaten is mede daardoor zo bijzonder en uniek. Wegman kreeg gedurende zijn leven talrijke prijzen voor zijn werk, onder andere van het fototijdschrift Focus. De kroon op zijn werk was de plaatsing van een foto van een pelikaan in het Amerikaanse tijdschrift Modern Photography. Bekijk het naoorlogse Curaçao door de lens van deze talentvolle amateurfotograaf. Eddy Wegman (17 February 1918 - 12 May 1998) was born in Doetinchem, the Netherlands. He left for Curaçao in September 1945, where he had been offered a job at Shell. In Curaçao he devoted the little free time he had largely to his new passion: photography. As a photographer he gained the trust of the local population in a special way. This is evident in the powerful portrait photographs he took during his stay in Curaçao (1945-1963). During his life Wegman received numerous awards for his work. Take a look at postwar Curaçao through the lens of this talented amateur photographer.