Nederland en Indonesië beleefden begin jaren negentig spannende tijden in hun onderlinge relaties. De irritaties aan beide zijden liepen op. Aan Nederlandse kant door gebeurtenissen in Indonesië waarbij schendingen van mensenrechten een belangrijke rol speelden: executies, bevolkingspolitiek, Oost-Timor, Aceh. Aan Indonesische kant groeiden de irritaties door de Nederlandse reacties op die Indonesische gebeurtenissen, vooral door strafmaatregelen die Nederland nam op het terrein van de ontwikkelingssamenwerking. In maart 1992 barstte de bom: president Soeharto verbood met één pennenstreek alle Nederlandse ontwikkelingshulp. Dat leidde tot veel commotie in de Nederlandse politiek en daar buiten. Beide regeringen besloten alle andere onderlinge betrekkingen tussen Nederland en Indonesië onverminderd en zelfs intensiever voort te zetten, maar ook dat bleek geen rimpelloze onderneming. Het duurde enkele jaren voordat de relaties weer 'genormaliseerd' waren. En dan nog, de verhouding tussen de ex-kolonie en de ex-kolonisator bleef een gevoelige, zoals ook zou blijken bij het staatsbezoek van koningin Beatrix aan Indonesië.
In dit boek worden al deze ontwikkelingen en gebeurtenissen, met achtergronden, beschreven door oud-ambassadeur Gerard Kramer. Van 1989 tot 1994 was hij 'tweede man' (plaatsvervangend ambassadeur) in Jakarta. Hij was niet alleen waarnemer maar ook deelnemer in deze ontwikkelingen. Een inside story. Een reconstructie en een persoonlijk verslag. Gebaseerd op archieven en herinneringen.