Dertien jaar lang schreef de auteur en filmer Jan Vrijman dagelijks een kort stukje in Het Parool. Een impressie, een aanklacht of een herinnering in zijn hoekje op de voorpagina behandelde hij de meest uiteenlopende onderwerpen. Al gauw na zijn eerste 'Journaille' - Vrijmans geuzennaam - verwierf de columnist een schare trouwe lezers, die in de loop der jaren gestaag uitbreidde.

Jean Journaille werd een Meneer voor zijn publiek, die in wisselende stemming even de huiskamer van de lezer betrad. Van alle Parool-columnisten kreeg hij verreweg de meeste brieven. Soms was hij een brommerige man, dan weer een sentimenteel jongetje; een demagogische betweter kon de volgende dag een sympathieke schoolmeester zijn.

De reeks van circa 3500 stukjes eindigde op 10 mei van dit jaar met de aankondiging van zijn dood: 'Dit is, denk ik, mijn laatste Journaille. De geest wil nog wel; het lichaam weigert. Veel dank voor alle belangstelling.' Zijn eerste Journaille besloot hij met de woorden: 'Wie is de nieuwe Stem des Volks? Uw ondergetekende'

De vele facetten van deze opvallende Stem komen aan bod in een selectie van de beste en meest hartverwarmende Journailles, ingeleid door oud-PvdA-voorzitter en Vrijman-vriend Felix Rottenberg.