Geboren in de Tweede Wereldoorlog als oudste dochter in een katholiek tuindersgezin, wordt Ria, zoals zoveel meisjes in die tijd, al jong ingezet als steun en toeverlaat in het altijd drukke huishouden. Als om zes uur 's ochtends de wekker gaat, staat zij op om de kachel op te stoken, boterhammen te smeren en de bedden op te maken. Ze schilt aardappels, lapt de ramen en poetst het koper. Naar school gaan zit er voor haar niet in.
Maar dan worden in de jaren van wederopbouw duizenden jonge vrouwen en meisjes gerekruteerd als gezinsverzorgsters, om gezinnen in nood te ondersteunen en zo de ontwrichte samenleving te behoeden voor verder moreel verval. Ook Ria besluit in op leiding te gaan en waagt de stap naar Amsterdam.
In De helpende hand keert Eva Vriend terug naar de begindagen van de Nederlandse verzorgingsstaat. Op invoelende wijze legt zij de veelbewogen geschiedenis bloot van een beroep dat een grote rol speelde in de levens van zeer velen. Het dreef mee op de golven van de verzorgingsstaat: van het begin in de jaren vijftig tot het hoogtepunt in de jaren tachtig, toen honderdduizenden vrouwen het uitoefenden, tot de thuiszorgvoorziening van nu, die de overheid liever kwijt dan rijk is.
Ria, de moeder van de auteur, zou wegens ziekte uiteindelijk afhankelijk worden van het beroep waarvoor zij zelf was opgeleid.