Opgeschoten Jongens is een bundel met korte verhalen waarin de schrijver teruggaat naar de plek waar hij is opgegroeid, Oldenzaal in de jaren zestig. Hij beschrijft het leven van alledag door de ogen van een adolescent die zijn weg in het leven nog moet vinden. Het boek is een nostalgische reis naar het verleden. Zonder gêne beschrijft hij hoe het er destijds thuis en in de buurt aan toeging: de armoede, een vader die dronk, zijn ontluikende homoseksualiteit en de roerige jaren zestig. Kortom, een boeiend document over een tijd waarin de toekomst nog maakbaar leek.