'De sonnetten van Tom de Vries zijn theatricaal, dramatisch, meeslepend, fenomenaal! - en ook nog eens zonder rijm; hoe doet hij dit!?' Geboren met een gehoorbeperking liet Tom zich door niemand de les lezen. Zo zegt hij; 'juist omdat mijn gehoor slecht is wist ik al vroeg dat ik iets met taal moest gaan doen.' Dit heeft hij als klein jongetje met twee hoortoestelletjes in dan ook stellig volgehouden. Nog voordat de meeste kinderen naar school gingen had Tom al les bij het kinderaudiologisch centrum te Nijmegen. Hij was toen pas 1 jaar en 8 maanden oud. Het was al vroeg duidelijk dat Tom passie had voor taal, zowel Nederlands- als Engelstalig. Als school drop-out wegens de vele pesterijen is hij vanaf zijn 16e levensjaar werkzaam als productiemedewerker. Voordat hij zijn vrouw leerde kennen was zijn wereld dan ook compleet anders: zo omschrijft hij zichzelf destijds als een kluizenaar met als enig vertier zijn boeken. Grote namen waaronder Keats, Dickinson, Marlowe, Shakespeare en Whitman vormden hierbij zijn gezelschap. Diep weggedoken in deze oude boeken leerde hij steeds meer van deze grootmeesters. - en de puzzels van hun leven. Het werdt tijd voor zijn eigen mysterie ...