Op ongewenste kinderloosheid rust helaas nog altijd een taboe. Toen Leonie erachter kwam dat ze geboren is zonder baarmoeder, zakte de wereld onder haar voeten vandaan. Op haar zestiende hoorde zij dat ze het MRK syndroom heeft. Een syndroom waar ze nog nooit van had gehoord, maar wat betekent dat ze geen kinderen kan krijgen. Er volgden vele jaren vol pijn, onbegrip en twijfels. Jaren van onzekerheid, eenzaamheid en schaamte. Het verhaal volgt Leonie tijdens haar onderzoeken en geeft de lezer een kijkje in haar emoties en hoe ze daarmee omgaat. Het niet durven praten over haar gevoelens zorgt ervoor dat Leonie zichzelf afzondert en pen en papier haar beste vriend worden. Jaren later beseft ze zich dat ook haar verhaal er mag zijn. Dat ze zich niet hoeft te schamen, maar juist trots mag zijn op wie ze is. Want ondanks dat het MRK syndroom voor zoveel verdriet heeft gezorgd, heeft het er ook voor gezorgd dat ze nu een sterke vrouw is die eigen keuzes durft te maken. 'Het MRK syndroom heeft ervoor gezorgd dat ik bewust nadenk over de keuzes waar ik voor kom te staan in mijn leven. Ik ben dankbaar voor wie ik ben en voor alles wat bij mij hoort, dus ook mijn kinderloosheid'.