Het koningspaar Albert & Elisabeth blijft tot op vandaag tot de verbeelding spreken Zij was hertogin in Beieren en een nicht van de Oostenrijkse keizerin; hij was prins van België, hertog van Saksen en de erfgenaam van zijn oom, koning Leopold II. Ze huwden rond de eeuwwisseling, kwamen in 1909 op de troon en zorgden ervoor dat het imago van de dynastie werd opgefrist. Albert en Elisabeth kregen drie kinderen, de prinsen Leopold en Karel en prinses Marie-José, en erfden een welvarend land. Ze werden echter al snel geconfronteerd met de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. De Belgische troepen boden heldhaftig weerstand, bezield door het vorstenpaar, dat het voorbeeld gaf en vastbesloten was het land niet te verlaten. Ze verkozen op het kleine stukje vaderlands grondgebied te blijven dat nog overbleef. De vastberadenheid van Albert I en zijn echtgenote Elisabeth, nochtans Duitse van geboorte, zou een diepe indruk nalaten, in zowel België als het buitenland. In de maanden na de overwinning werden ze overal triomfantelijk ontvangen, niet alleen in Gent en Brussel, maar ook in Parijs en New York, en verwierven een echte heldenstatus. Terecht of ten onrechte werden ze voortaan de Koning-Ridder en de Koningin-Verpleegster genoemd. Privé was Albert I een veeleer gereserveerd man, die graag zwom en klom. Elisabeth hield bijzonder veel van muziek, had talent voor schilderen en beeldhouwen, was erg geboeid door egyptologie en knoopte contacten aan met schrijvers en wetenschappers. De koning verongelukte in 1934. De koni ngin leefde tot in 1965 en bleef al die tijd haar land dienen. Ze richtte de internationale muziekwedstrijd op die vandaag haar naam draagt en schokte het establishment met haar bezoeken aan Rusland, Polen en China. Aan de hand van soms nog onuitgegeven documenten beschrijft dit boek het leven van een koningspaar met een uitzonderlijke lotsbestemming.