Prinses Charlotte, de dochter van Leopold I, trouwde toen ze zeventien was met Maximiliaan van Oostenrijk. Zeven jaren later werd zij, aan zijn zijde, keizerin van Mexico. Ze was voorbereid op een glorieuze bewindvoering. Het liep anders. Maximiliaan werd tijdens de Mexicaanse revolutie gefusilleerd. Charlotte had tevergeefs de hulp van de paus en van de Franse keizer ingeroepen. Ze vluchtte naar Europa terug, verteerd door vlagen van achtervolgingswaanzin. De Oostenrijkse keizerlijke familie hield haar in strikte afzondering. Tot de Belgische koningin, haar schoonzus Marie-Henriette, haar liet overkomen naar het kasteel van Tervuren... dat tien jaar later afbrandde. Koning Leopold II kocht voor zijn zus een kasteel in Meise waar zij in buien van depressiviteit en grilligheid wegzonk. Een gekke vogel in een gouden kooi. Omtrent het doen en laten van leden van koninklijke families wordt veel in minzaamheid gesublimeerd. Vanuit de plezierjachten, paleizen en praalkoetsen lijken koningskroosten onveranderlijk gewoon. Maar soms zijn gekroonde hoofden gek. Wat in het geval van Charlotte, een aantal auteurs laat wegdromen in vergeten rendez-vous, vervaagde handschriften en verdwenen kastelen.