In dit boek over ondersteunende zorg in het laatste levensjaar worden verhalen beschreven van patiënten en professionals die betrokken zijn bij het Transmurale Zorgpad Palliatieve zorg in en om het IJsselland Ziekenhuis. Dit Zorgpad won in 2014 de Guus Schrijvers-prijs, vanwege het innovatieve en dappere karakter.

"Als je op tijd het naderende levenseinde markeert en met de patiënt en naasten bespreekt, kan de zorg zich toespitsen op een zo prettig mogelijke laatste fase. Niet automatisch blijven behandelen, maar bewust kiezen. En voldoende aandacht hebben voor rouw en verwerking en doen wat echt nog belangrijk is." Zo laat de visie achter het Zorgpad zich kort samenvatten.

"Gewonnen tijd' beschrijft de vijf kenmerken van het Zorgpad: markering van de palliatieve fase, bespreking van het levenseinde, kwaliteit van leven, overdracht tussen verschillende zorgverleners, en de wens om meer evidence based te werken. Als meer effecten gemeten en gedeeld worden, kan er ook in andere regio's van worden geprofiteerd. Het Zorgpad is ontwikkeld voor oncologische patiënten, maar is ook te vertalen naar de palliatieve zorg binnen andere specialismen.

In het boek komen artsen, verpleegkundigen, patiënten en nabestaanden aan het woord over hun ervaringen met het Zorgpad. Hun verhalen geven niet alleen zicht op de feitelijke werkwijze van de zorgverleners, maar vooral ook op de beleving van alle betrokkenen. Ze bieden een doorleefde inkijk in hun verwachtingen, hun keuzes, twijfels en afwegingen.

Hiermee wil het IJsselland Ziekenhuis een bijdrage leveren aan de dialoog over wat goede zorg is in de laatste levensfase. Juist op het gebied van gespreksvoering, timing en onderlinge afstemming is nog veel te leren. Duidelijk wordt: het inrichten van de palliatieve zorg met verschillende instellingen tegelijk vraagt vakmanschap, zorgvuldigheid, goede interne en externe relaties en een grote mate van betrokkenheid bij de patiënt.

Door de keuze voor storytelling is "Gewonnen tijd' meer een leesboek dan een leerboek. De authentieke verhalen zijn echter niet minder bruikbaar voor toepassing in zorgopleidingen, nascholing en reflectiebijeenkomsten. Ze inspireren tot een werkwijze die de patiëntenzorg zeer ten goede kan komen.