‘Monumenten redden is bijna per definitie een kwestie van geld zoeken, soebatten, puin ruimen, uithuilen en opnieuw beginnen.’ Deze typering geeft Ingmar Heytze (Utrecht, 1970) van het werk van het Utrechts Monumentenfonds dat op 18 november 2013 zeventig jaar bestaat. Heytze, Utrechts eerste officiële stadsdichter, is ter gelegenheid van het jubileum gedoken in de wereld van moerbalken, kinderbinten, neuten en oortjes. Die inspireerde hem tot een reeks nieuwe gedichten. Hij beschrijft daarnaast op een poëtische manier hoe het fonds in die zeventig jaren de oude binnenstad van Utrecht behoedde voor massale sloop. Hoe volledige ruïnes werden terug gepuzzeld naar aantrekkelijke, weer prima bewoonbare panden. Samen met fotograaf Daan Verschuur en vormgever Meike van Schijndel kijkt hij links en rechts binnen. Hij graaft in de geschiedenis en noteert verhalen van en over bewoners dan wel gebruikers van de panden uit het verre en recente verleden en heden.