Nicolaas Kluiters twijfelde lang tussen een leven als kunstenaar en een religieuze roeping. Eenmaal jezuïet en priester is hij kunstenaar gebleven. Zijn mooiste artistieke uiting is ongetwijfeld de Kruisweg die hij sinds 1980 jaarlijks opvoerde met de inwoners van Barqa, het dorpje in de Libanese Bekaavallei waarvan hij de pastoor was. Sinds zijn komst in de regio heeft hij onvermoeibaar mensen met elkaar verzoend: christenen onderling en met hun moslimburen. Samen met hen heeft hij ontwikkelingsprojecten opgezet waarmee hij hen hoop en toekomst gaf. Maar Kluiters wekte ook jaloezie. Libanon werd verscheurd door een burgeroorlog en op 14 maart 1985 werd Nicolaas Kluiters ontvoerd. Pas twee weken later werd zijn verminkte lichaam teruggevonden. Begin 2022 startte een zaligverklaringsprocedure, maar voor de mensen van Barqa en omstreken is Kluiters al lang een heilige. Zij zetten het werk van hun ‘Aboena Nicolas’ voort. Wat velen niet weten, is dat de Nederlander een ‘contemplatief in actie’ was. Zijn brieven, dagboeken en geschriften getuigen van diepe mystieke inzichten in de strijd tussen goed en kwaad. De Frans-Libanese auteur en journaliste Carole Dagher schreef een meeslepende biografie. En vertaler Benoit Lannoo zorgde ervoor dat wie Libanon en de oosterse christenen minder kent, er toch zijn weg in vindt. • ‘Een meeslepend en menselijk verhaal; een Nederlandse Des hommes et des dieux… Het is eigenlijk vreemd dat het levensverhaal van Nicolaas Kluiters in onze streken niet bekender is.’ - Anton de Wit in Katholiek Nieuwsblad • ‘In de ruwe Bekaavallei zocht Nico Kluiters de schoonheid van het hart. Dat je in veel huizen nog altijd zijn portret aan de muren vindt, zegt genoeg.’ - Lieve Wouters in Kerk & Leven en via Kerknet • ‘In dit boek wordt duidelijk hoe pater Nicolaas zijn zending ontvangt: er is zijn eigen onderscheiden van Gods wil, en er is de overste die het laatste woord heeft. Samen op zoek naar wat God verlangt.’- Jezuïet Jan Stuyt, die ooit zes maanden samenwoonde met Nicolaas Kluiters, in Tertio