Omdat ze al maanden niets heeft gehoord van haar geliefde Gyl, besluit Anne hem achterna te reizen. In de Trans-Siberië Express die haar naar Irkoetsk brengt, vraagt ze zich af wie deze man eigenlijk is. In plaats van zijn droom op te geven, probeert Gyl aan de rand van het Baikal-meer een nieuwe, ideale wereld te stichten. Anne bekijkt de vele reizigers die door de coupé trekken, mijmert bij de landschappen die langs haar raam glijden, leest en moet steeds denken aan Clémence Barrot, de oudere dame die ze in Parijs heeft achtergelaten. Anne weet dat die op haar rode canapé ongeduldig op haar wacht. Want ze wil weten hoe het verdergaat met de vrijgevochten en dappere vrouwen over wie Anne haar voorleest. Door hun middagen samen hebben de vrouwen een wonderlijke verstandhouding gekregen, realiseert Anne zich. Naarmate de reis vordert lijkt het weerzien met Gyl minder belangrijk te worden.

In sterk beeldende bewoordingen weet Michèle Lesbre verschillende intieme werelden op te roepen. Niet alleen die van Anne in haar coupé, op reis door het steeds kouder wordende land, maar ook die van haar gesprekken met de oude dame met een geheel eigen liefdesverleden.

'Wat een verademing is dan Michèle Lesbre, die wat mij betreft de Prix Goncourt had moeten krijgen. [...] Als er één boek uit dit rijtje een Nederlandse vertaling verdient is dit het.' NRC Handelsblad, Margot Dijkgraaf

'Michèle Lesbre mixt een subtiele, van alle poespas ontdane schrijfstijl met een erudiet verteld verhaal; ze heeft het allemaal in de vingers. Mijmeringen over de vragen van het bestaan, poëzie, intens mooi proza en het voorbijgaan van de tijd; De rode canapé is dat allemaal in één en zelfs nog meer.' Magazine Littéraire