Roger Raveel, Belgiës beroemdste levende kunstenaar, is 15 juli negentig jaar geworden. Alle reden voor een terugblik op een van de centrale figuren uit de moderne kunst vanaf 1950.
Rond 1950 ontwikkelt Raveel zijn Nieuwe Visie, in Nederland ook Nieuwe Figuratie genoemd. Hij heeft volgelingen, maar is moeilijk in een hokje te stoppen. Raveel volgt niet de naoorlogse mode om abstract te schilderen, maar maakt schilderijen en tekeningen met een voorstelling die hij aan zijn onmiddellijke omgeving ontleent. De dingen om hem heen krijgen echter een kosmische betekenis, waarbij van oorsprong figuratieve motieven zich tot een abstracte vorm kunnen ontwikkelen. Veel van zijn werken zijn feitelijk assemblages, waarvan ook levend materiaal deel kan uitmaken, zoals vogelkooien met duiven of kanaries.
Stefan Kuipers, criticus van De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland, schrijft een portret van Raveel, Carel Blotkamp, beeldend kunstenaar en emeritus hoogleraar kunstgeschiedenis, gaat in op zijn tekeningen en schilderijen. Van Charlotte Mutsaers, tenslotte, verschijnt een gedicht over Raveel.