Het atelier van de 19de-eeuwse kunstenaar was een werkplaats, maar ook een ontmoetings-en marktplaats. Werkkamer en atelierpraktijk werden gebruikt om het imago van de kunstenaar vorm te geven en droegen bij aan de totstandkoming van het romantische beeld van een eeuvoudige handwerksman in een 'pictor doctus', een kunstenaar die met zijn hoofd werkt. De kunstenaar wordt steeds meer een genie en profileert zich ook als zodanig. Tegelijk kent de eeuw tal van technische ontwikkelingen. Voor de schilderkunst was misschien wel de belangrijkste de uitvinding van de verftube rond 1840. Daardoor werd hetschilderen in de buitenlucht een stuk eenvoudiger.