Jan van Herwijnen
Caroline Roodenburg
De eerste monografie over de Bergense kunstenaar Jan van Herwijnen (1889-1965). Van Herwijnen wordt wel eens gemakzuchtig tot de Bergense School gerekend, maar heeft zich nooit aangesloten bij enige kunstenaarsgroep.
Van Herwijnen, die als arbeiderskind opgroeide in Amsterdam, was autodidact. In 1916 exposeerde hij voor het eerst. In 1919 raakte hij bekend met een zeer indringende serie levensgrote portrettekeningen van krankzinnigen in de Utrechtse Willem Arntz Stichting.Hij kreeg zelf te maken met psychische inzinkingen en tegenslagen,leidde een rusteloos bestaan en was als kunstenaar altijd op zoek naar de weergave van het echte en waarachtige. Daarbij varieerde zijn stijl van lichte, kleurrijke schilderijen van bloemen tot expressieve, sombere landschappen en portretten.
Van Herwijnen had, zoals veel van zijn collega's, de pech dat Nederland na de oorlog werd gedomineerd door moderne stromingen als Cobra, hoewel hij werd gesteund door Stedelijk Museum directeur Willem Sandberg, die werk van hem kocht. Deze monografie laat zien hoe onterecht het is dat Van Herwijnen in de naoorlogse periode naar de achtergrond verdween. Inmiddels is de herwaardering in volle gang, iets proces dat door deze monografie zal worden versneld.

Verschijnt ter gelegenheid van de overzichtstentoonstelling in Museum Kranenburgh in Bergen van februari tot mei.