Margarete Kühnapfel was een predikantsvrouw uit Oost-Pruisen, die tijdens het naziregime lid was van de verboden Bekennende Kirche. Haar man raakte vermist en haar kinderen stierven, waarna zij naar haar moeder in Königsberg ging. Het Rode Leger viel binnen en beide vrouwen kwamen in een werkkamp terecht. De auteur schrijft over de ontberingen, maar vooral getuigt zij van Gods nabijheid, zelfs in de donkerste nacht. Een verslag van een duistere tijd, die in de marges van de geschiedenis is terechtgekomen. Na de Tweede Wereldoorlog werden miljoenen Duitsers hardhandig verdreven uit oostelijk Europa. Twee miljoen mensen overleefden het niet. Vooral vrouwen hebben onnoemelijk geleden. Margarete Kühnapfels verhaal is doorspekt van diep en vast geloof in tijden van beproeving.