Max is 15 jaar als hij, na een feestavond in de lokale jeugdsoos, waar zonder enig toezicht alcohol aan minderjaren wordt geschonken, door een ongeval op de A2 om het leven komt. Uit onderzoek blijkt dat Max een veel te hoog alcholpercentage in zijn bloed heeft. En dat terwijl hij daarvoor nog nooit een druppel alcohol gedronken had. Het wordt landelijk nieuws en de meningen van derden op social media zijn niet van de lucht. De auteur van dit boek, Marie-José Kuijpers, is de moeder van Max en zij komt die avond met haar gezin in een nachtmerrie terecht, waaruit ze nooit meer lijkt te ontwaken. Waarom Max? Wat is er gebeurd? Waarom heeft hij niet gebeld? Hoe kan dit gebeuren in een jeugdsoos waarvan je mag verwachten dat de wet Nix18 gehandhaafd wordt? In dit boek richt de auteur zich tot haar zoon en doet verslag van alle gebeurtenissen in de twee jaar na zijn overlijden, waarbij het grote verlies een voortdurende worsteling veroorzaakt om verder te leven. Om dichter bij Max te kunnen blijven maakt Marie-José dezelfde reis naar Griekenland die haar zoon vlak voor het ongeval met zijn schoolklas maakte. Daar bezoekt zij alle plekken waarvan zij weet dat Max daar is geweest. Het is voor haar een onmogelijke opgave om afstand te doen van zijn spullen en zijn kamer moet blijven zoals die was, totdat zelfs haar huwelijk bezwijkt onder het verdriet en zij gedwongen wordt het huis te verkopen. Pas als het bestuur van de jeugdsoos in een rechtszaak veroordeeld wordt, komt er een heel klein beetje rust terug in het leven van Marie-José. Door haar verhaal te doen wil de auteur, buiten de herinneringen aan Max in leven houden, lotgenoten een hart onder de riem steken en meer bewustwording genereren voor wat alcohol met jongeren kan doen.