Ik kwam met een koffer van karton
Spanjaarden in Zuidoost-Brabant 1961 - 2006
In de zomer van 1962 besloot Frits Philips om 200 mannen van de Spaanse hoog-vlakte naar de Brabantse zandgrond te halen, want de gloeilampenfabrikant kampte met een groot arbeidstekort. Toen de eerste lichting met koffers van karton uit de trein stapte, luidde zij een tijdperk in waarin Zuidoost-Brabant nog veel groepen nieuwkomers zou begroeten. Tot begin jaren 1970 vormden de Spanjaarden de grootste groep.
Ze kwamen terecht in een land waar het miljoenste tv-toestel al was aangesloten, waar popmuziek en provo's hun opmars maakten en waar naast de vrije zaterdag ook net de pil was ge roduceerd. Daar konden ze in het land van Franco voorlopig alleen van dromen. Toch wilden ze zo snel mogelijk terug. Maar wel met een degelijke koffer en genoeg geld om iets voor zichzelf te beginnen. Velen keerden terug, anderen bleven, lieten hun vrouw en kinderen overkomen of huwden een Nederlandse vrouw.
Inmiddels woont er al bijna 45 jaar een Colonia Espa ola in Zuidoost-Brabant. De zwartgekuifde jongemannen die vroeger menig Brabants meisje het hoofd op hol brachten, zijn nu grijs of kaal. Maar hun hoop op terugkeer hebben ze nooit verloren. Hoe is het hen en hun echtgenotes vergaan en wat zeggen de kinderen en kleinkinderen ervan? Wat doet migratie met mensen? De antropologe Geertje van Os was bij hen te gast, zowel in Brabant als Spanje, en tekende de geschiedenissen op van deze Spaanse Brabanders.